Rozdaliśmy książkę "Widma minionych nocy"

W ciemności słychać szepty. Nocny wiatr niesie ze sobą płacz dziecka.

Zniknięcie byłej żony i syna zapoczątkuje serię niezwykłych wydarzeń. Mężczyzna przekona się, że śmierć nie zawsze oznacza koniec. Istnieje siła, która potrafi przywracać zmarłych do życia.

To chęć zemsty.

Czekasz na happy end?
Zapomnij. To nie jest bajka, to horror.

James Paul Blaylock (ur. 20 września 1950 roku) – amerykański autor blisko dwudziestu powieści, w tym przełożonych na polski „Krainy marzeń” i „Maszyny Lorda Kelvina”. Uważany za jednego z prekursorów steampunku. Uczeń Philipa K. Dicka. "Widma minionych nocy" wchodzą w skład tak zwanej „Trylogii Duchów” – rozgrywających się we współczesnej Kalifornii opowieści z wątkami nadprzyrodzonymi.

Aby wygrać książkę "Widma minionych nocy" trzeba było napisać, który rodzaj opowieści bardziej Cię przeraża - groza tego, czego dostrzec nie możemy, czy spektakl czystej przemocy w krwawym wydaniu.

Prosiliśmy o odpowiedź w 2-3 zdaniach oraz koniecznie tytuł książki, na przykładzie której uzasadnicie swoje stanowisko.

Odp."Wyimaginowane, materializujące się zło, upiorne demony i zamki, w których straszy, zamiast o gęsią skórkę, potrafią bardziej przyprawić mnie o uśmiech na mojej twarzy. Prawdziwą niepewność, czy nawet strach, odczuwam czytając książki grozy traktujące o rzeczach, które naprawdę mogą mi się przytrafić. Dlatego też seryjny morderca czające się za rogiem jest dla mnie znacznie bardziej przerażający niż hrabia Dracula.
"Drakula" Brama Stokera."

Odp."Być może nie jest to prawda powszechnie znana, lecz w moim przypadku sprawdza się znakomicie, że tym co może wprawić nas w największą trwogę jest nasza wyobraźnia. To w niej tworzą się najstraszniejsze wizje, obrazy i wydarzenia. Wyobraźnia nie potrzebuje wiele, aby podsunąć nam przerażające koszmary. Ot, ciemna piwnica, kiedy jesteśmy sami. A jeśli na dodatek ktoś powiedział nam, że słyszał tam dziwne odgłosy, wtedy gęsia skórka pojawia się jak odruch bezwarunkowy. Rozsądek podpowiada, że nic tam nie ma. Nic też nie widzimy. Żadnego ruchu, żadnego odgłosu. Ale czy na pewno jesteśmy sami? Czy tam w koncie nie czai się ciemna postać? Moim zdaniem, groza tego czego nie możemy dostrzec jest najstraszniejsza, a moje odczucie spowodowane to jest moją bujną wyobraźnią, która galopuje jak szalona, karmiona dobrą pożywką w postaci niebanalnych horrorów. Przykładem takiej powieści, a zarazem książką na podstawie której opisuję zamieszczone tu odczucia jest „Lśnienie” Stevena Kinga. Autor ten w połączeniu z moją wyobraźnią wielokrotnie przyprawili mnie o palpitację serca i podejrzewam, że jeszcze nie raz uda im się zrobić mi tego psikusa.".

Odp."Najbardziej przerażają mnie opowieści w których aż wieje grozą kiedy nie widać źródła strachu i wszystko się może zdarzyć. Takie opowieści sprawiają, że trzeba wziąć głęboki oddech zanim rozpocznie się czytać rozdział. Taką powieścią jest bez dwóch zdań "Miasteczko Salem" Stephena Kinga. Autor doskonale opisuje miasteczko opętane przez złe moce, gdzie jedno wydarzenie pociąga za sobą drugie sprawiając, że czytelnik mocno wczuwa się w akcję."

Odp."Czy rozmawiamy o filmach, czy o książkach, nie lubię "krwawych jatek" - wypruwanie flaków, zamęczanie na śmierć i morze krwi to nie jest to, co lubię. Sięgam po rzeczy, które działają na wyobraźnię, gdzie jest przemoc ale w jakiś sposób wyrafinowana, wysublimowana. Dlatego uwielbiam thrillery medyczne, chociażby "Chirurga" Tess Gerritsen - niesamowicie działa na wyobraźnię, przeraża bez epatowania krwią, każe pomyśleć.".

Tytuł: Widma minionych nocy
Tytuł oryginału: Night Relics, a ghost story
Autor: James Blaylock
Tłumaczenie: Jarosław Cieśla
Data premiery: 08.03.2011 r.
Ilość stron: 488
Cena: 39,90 zł
Seria: Strefa Mroku